"De Molukse keuken", wordt door de jonge generaties welbewust in stand gehouden. Het meest sprekende voorbeeld is wel de traditionele Molukse papeda, een glazige sagopap die behoort te worden geslurpt. Deze heeft een min of meer symbolische functie gekregen: "Je bent geen Molukker, als je geen papeda kunt eten." Papeda is een pap die dient als basisvoeding op de Molukken en Irian Jaya en is in deze delen van Indonesië de vervanger van rijst.

Papeda wordt gemaakt van sagumeel/sagomeel, dat met koud water wordt aangelengd tot een gladde pap. Vervolgens worden aan deze zetmeelpap voortdurend scheutjes water toegevoegd. Er moet dan constant geroerd worden om klonteren te voorkomen. De pap begint na verloop van tijd te verglazen en op te stijven. Op dat moment is de papeda klaar.

Veel smaak zit er niet aan deze pap, die ook geen hoge voedingswaarde heeft. Daarom wordt papeda vaak vermengd met groenten of vis. Groentenat wordt vaak gebruikt om papeda wat pittiger te maken. En speciaal is de papeda die met kokoswater bereid en daarna met geraspte kokos vermengd is.

Vis en schaaldieren worden ook vaak aan de papeda toegevoegd. Gebeurt dat niet dan krijgt men te weinig belangrijke vitamines, mineralen en andere belangrijke voedingsstoffen binnen.

Vlees wordt bijna nooit gecombineerd met papeda. Daarvoor is het te schaars en te duur. Papeda wordt met een lange pincet van bamboe gegeten, meestal uit een gemeenschappelijke pot of ook wel uit kleinere kommen (halve kokosnoten), waarin dan heel behendig met twee stokjes (niet met een lepel) wordt geschept. Papeda wordt dan uit de kommetjes geslurpt en het is geen schande dat dat wordt gehoord door de tafelgenoten.

Hieronder staat een eenvoudig en traditioneel recept om deze papedate te kunnen maken.